Stútfullt hús matar.

Ég var að koma úr búðinni og kippti nokkrum með mér - splunkuný egg  úr Bjarginu.  Ómótstæðilega góð alveg.

 

Smá um farandsala.

Á bænum Botni í Patreksfirði þar sem Golfskálinn er staðsettur núna bjó maður að nafni Magnús.  Hann ferðaðist um landið á rútu sem var eins og mini verslun.  Karlinn fór víða og seldi allt milli himins og jarðar s.s verkfæri, fatnað og vítamín.  Þegar ég var unglingur hjóluðum við vinkonurnar í verslunarferð til Manga í Botni.  Keyptum m.a handklæði sem úr voru saumaðir þessir forláta náttsloppar sem var eitthvað inn að sauma á þeim tíma, höfðum flestar svona sloppa með í skólaferðalag í Húsafell. Gráupplagt að nota þá eftir sundið svona handklæðasloppa.  En nóg um sloppana.  Mangi var eiginlega farin að minnka ferðir um landið þegar þetta var en plantaði rútunni í stæðið við Botn.  Þar og eins inni hjá honum í bænum var svo verslað. 

Í gegnum árin hafa svo hinir og þessir komið á stórum sendibílum og mini flutningabílum og tekið upp úr hverjum kassanum á fætur öðrum í Félagsheimilum og öðrum afdrepum sem hafa verið nýtanleg undir svona í bæjum landsins. Þetta hefur ekki mælst vel fyrir hjá kaupmönnum sem hafa margir í gegnum tíðina reynt að sporna við þessu með misgóðum árangri.

Svona farandsölum hefur farið fækkandi á síðustu árum enda er fólk svo mikið á ferðinni að þetta er að verða barn síns tíma þessi starfssemi.  Þó er ennþá einn og einn sem stendur í þessu.  Ein sú alharðasta í landssölunni hefur núna síðustu árin verið Svala í Theodóru sem er líklega landsfræg.  Hún hefur komið reglulega með manni sínum, boðið hér alveg þokkalega vöru og þekkir orðið fólkið í bæjunum með nafni. Núna þegar ég skrifa þetta verður mér hugsað til þess að hún hefur ekki sést hér lengi, kannski bara hætt, -skildi þó ekki vera.

Stundum hafa þó komið markaðir stútfullir af drasli og maður spyr sig hvort þessir aðilar haldi virkilega að það þýði að bjóða okkur hér úti á landi uppá algjört drasl.  En þeir koma þá sjaldnast aftur.  Rétt uppúr 1990 man ég eftir svona draslmarkaði sem kom hingað í bæinn.  Sonur minn var eitthvað á bilinu 10-12 ára.  Hann kom heim með þennan forláta hníf, voða ánægður.  Strákarnir á hans aldri voru að kaupa svona hnífa, rosa flottir alveg.  Þarna leist mér ekki á blikuna.  Þetta var óhuggulegur veiðihnífur og lengri og breiðari en venjulegur vasahnifur.  Blaðið sveigt upp að framan og tennt upp við skaftið.  Ég sneri mér þegjandi og hljóðalaust til lögreglunnar og þessi hnífasala var stöðvuð a.m.k til ungra krakka - veit ekki með annað.  Strákarnir sem voru að sniglast þarna meira og minna á þessu markaði fengu að heyra það frá sölumanninum að einhver mamman hefði kvartað.  Ég var spurð í þaula hvort það hefði verið ég en viðurkenndi þetta ekki fyrir syninum fyrr en fyrir nokkrum árum þegar verið var að rifja þetta upp og þá var skilningurinn á klögumálinu auðvitað alveg fyrir hendi.  Oftast hefur þó verið þokkalegur varningur hjá þessum sölum og ekkert alslæmt við þessar heimsóknir sem þó eru að verða sjaldséðar.

En þetta var nú bara svona hugleiðing sem kviknaði þegar ég sá bíl frá síðasta móhíkananum á þvottaplaninu í gær  

Fjársjóðurinn.

Guðmundur Viðar og Þórunn Sigurbjörg

 

Mánudagurinn 2. júní.

Hátíðahöld helgarinnar lukkuðust bara ágætlega þegar á heildina er litið og einstaka viðburðir mjög vel.  Kaffihlaðborðið í gær var vel sótt, aðsóknin fór örugglega eitthvað yfir hálfa þúsundið án þess að ég viti nákvæmar tölur.  Það er auðvitað frábært þar sem þetta er ein aðal fjáröflun Kvenfélagsins. 

Það er þó ekki allt gott og blessað við hátíðahöld helgarinnar þó að maður vilji svona almennt séð vera jákvæður. Það er eðli allrar verkefnavinnu að skoða hvað betur megi fara að vinnu lokinni og það hlýtur að verða gert í þetta skiptið eins og alltaf. 

Fyrir fáum árum síðan var settur upp þessi flotti húsgámur hér við tjaldstæðið í bænum og þar var komin mjög snyrtileg hreinlætisaðstaða.  Þessari aðstöðu var hressilega rústað á þessari helgi.  Planið fyrir utan Félagsheimilið var glerbrotum stráð ásamt öðru rusli eftir böllin og aðkoman ljót.   Bæjarstarfsmenn voru þó fljótlega mættir í sitt skítadjobb sem það vissulega er að þrífa svona lagað upp .  Sjómannadagshátíðahöldin hafa lang oftast verið mjög fín og stóráfallalaus að því er ég best veit miðað við mannfjölda.  En það er fólk sem kann enga mannasiði og virðir engin mörk sem oftar en ekki safnast saman á svona hátíðir og sýnir þar sína bestu takta í leiðindunum sem verða svo svartur blettur á helginni.   Ég tala örugglega fyrir munn margra þegar ég segi að skilaboðin séu skýr af hálfu bæjarbúa,  - við viljum ekki svona hér. 

Ég vona að Sjómannadagshelgin hér á Patró verði áfram eins menningarleg og skemmtileg og verið hefur í gegnum tíðina.  Vona að skemmdarfýsnarliðið fái ekki að hreiðra um sig hér til frambúðar.  En ég gef skemmdarvörgunum ekki meira pláss í mínu bloggi og því ekki orð um það meir.

Eigið góðan dag

 

Til hamingju með daginn.

Sjómannadagurinn er haldinn hátíðlegur víða um land. Hér á Patreksfirði eru hátíðahöldin  í veglegri kantinum eins og vant er. Hófust á fimmtudagskvöldið með Skútuhlaupinu sem er víðavangshlaup fyrir börn og fullorðna og enda með stórdansleik í Félagsheimilinu í kvöld.  Mitt félag,  Kvenfélagið Sif er með kaffihlaðborð í Félagsheimilinu í dag kl. 15:00 líkt og verið hefur á þessum degi undanfarin ár.  Aðsókn er alltaf gífurlega góð, nokkur hundruð manns.  Nefndin sem sér um kaffið hittist, skipuleggur og undirbýr.  Hver kona í félaginu bakar og skilar kökum tímanlega.  Konur í nefndinni útbúa brauðtertur  og heita rétti en annað kemur frá félagskonum eins og áður segir.  Þegar sjálft kaffið byrjar kl. 15:00 hefst gífurleg törn í um 3 tíma -  salurinn margsetinn.  Þá gildir góða skipulagningin og það að  hafa hraðar hendur.  Fermingarárgangurinn hjálpar til og sér um að nóg kaffi sé á borðum og má segja að hefð sé orðin fyrir því að þau  leggi okkur lið eins eru krakkar skyldir nefndarkonum hjálplegir.   Margt fólk er í bænum og nokkur árgangsmót.  Fólki  þykir notalegt að hittast í kaffinu og spjalla áður en haldið er heim á leið.  Já það er mikið um að vera þessa helgi, fullt af sýningum, sigling og matarboð fyrir gesti og gangandi.  Það fá allir eitthvað við sitt hæfi. 

Þetta er  hátíð sjómanna og er sjómannslífinu eðlilega gerð góð skil í dagskránni.  Sjómenn eru heiðraðir  við messu hér á eftir og látinna minnst m.a með því að leggja blóm við minnisvarða sem staðsettur er nálægt smábátabryggjunni.  Afi minn heitinn Vagn Jóhannesson var einn þeirra sem heiðraður var á sínum tíma og þetta er mjög viðeigandi að gera akkúrat í dag. 

Það hefur margt breyts í umhverfi sjómennskunnar  á umliðnum árum með tilkomu aukinnar tækni og kvótakerfisins. Afleiðingarnar þekkjum við.  Þrátt fyrir fækkun báta og útgerða er sjávarþorp alltaf sjávarþorp og sjómannslífið samofið menningarsögu svona þorps. 

Í dag líkt og fyrri ár  eru það sjómennirnir okkar hér  sem slá hvergi af við undirbúning þessarar bæjarhátíðar  og hafa unnið að þessu af ósérhlífni í fjölda ára.  Jafnvel þeir sem eru komnir í land vinna að þessu af sömu eljusemi. Með stækkandi hátíð hefur þetta svo teygst í það að flestir bæjarbúar koma að þessu með einum eða öðrum hætti. Ég er í þessum skrifuðum orðum á leið í Félagsheimilið þar sem við Kvenfélagskonur leggjum lokahönd á undirbúing "hins rómaða hlaðborðs Kvenfélagskvenna" eins og það hefur verið kynnt í dagskránni í mörg ár.  Hlaðborðið verður svo sannarlega jafnrómað og fyrri ár því get ég lofað  og allir hjartanlega velkomnir.

Til hamingju með daginn sjómenn og fjölskyldur

Fræðandi og skemmtilegt.

Í fyrrakvöld var ég á stórgóðum fundi í Kvenfélaginu Sif, þeim síðasta á vetrinum.    Á hann mætti gestur eins og oft er en í þetta skiptið húkrunarfræðingur sem fræddi okkur fundargesti á mjög svo faglegan, fróðlegan að ég tali nú ekki um skemmtilegan hátt  um ýmislegt varðandi okkur sem kynverur, bæði konur og karla.  Benti á ýmis vandamál en jafnframt fyrirbyggjandi ráð, sér í lagi þegar aldurinn færist yfir hjá báðum kynjum, sem sagt breytingarskeiðið margfræga.  Auðvitað vissi maður helling af þessu en græddi samt heilmikið af fróðleik um eitthvað sem hefur verið í órafjarlægð að gerist hjá manni sjálfum.  Er  svo bara handan við hornið aldurslega séð  - þó að maður sé nú alltaf sama stelpan og velti sér ekkert upp úr aldrinum , þá er þetta víst staðreynd samt.  

Kynlíf er svo stórt orð - í því felst ekki bara að hafa samfarir, punktur basta þó að það sé ekkert verra að sé í þokkalegu lagi með þann hlutann. Virðing, umhyggja, snerting, nánd, -þetta og fleira er innifalið í pakkanum.  Það skrúfast ekkert fyrir samlíf fólks þó að aldurinn færist yfir  Þetta veit jú nánast  hvert mannsbarn sem komið er til vits og ára.  Ef heilsan er góð þá getur gott oft bara orðið betra með aldrinum.

Sagt var frá virkni hormónalyfja og bent á ýmislegt varðandi þau.  Stiklað á stóru um beinþynningu sem er mikið heilsufarsvandamál og konur  hvattar til að fara í beinþéttnimælingu þar sem beinin geta með aldrinum orðið eins og gatasigti og viðkvæm eftir því.

Það var gaman að hlusta á faglega umfjöllun um okkur sem kynverur -  blandna húmor sem fyrirlesara tókst  vel að tjá,  svo að af og til var hlegið í salnum.  Að lokum var viðkomandi þakkað með lófaklappi ánægðra fundargesta.

Þessi fyrirlesari er hjúkrunarfræðingurinn  Sigþrúður Ingimundardóttir og ættuð héðan að Vestan. Skelegg og skemmtileg kona ,hefur verið hér í bænum í c.a  5 mánuði við afleysingar á sjúkrahúsinu.  Hún hefur á þessum stutta tíma  sett jákvæðan svip á bæjarlífið og ég veit að hún hefur ekki síður notið okkar góða mannlífs hér á Patró.    Svona er þetta á litlum stöðum,  maður verður oftar en ekki var við þegar fólk bæði kemur og fer.

Snillingur.

og meira af gömlu og frábæru, .......skora á gítaristann flinka  að hlusta

 

Í dag

Í dag er milt og gott veður, Sjómannadagshelgin framundan  með tilheyrandi fjöri hér í bæ.  Þetta er bæjarhátíðin  okkar með þéttri dagskrá sem nálgast má á www.patreksfjordur.is.  Nokkuð af nýjum dagskrárliðum sýnist mér.  Starfsmenn bæjarins og bæjarbúar almennt eru í óðaönn að gera klárt fyrir móttöku gesta. Fínisera allt hátt og lágt, úti sem inni.  Skemmtileg helgi framundan.

Tók þessa mynd rétt fyrir innan Stapana  í firðinum innanverðum fyrir ekki löngu síðan.  Veðrið ekkert ósvipað hér í dag en örlítið bjartara þó.

Tvær vikur frítt......

Ég er ein af þeim fjölmörgu sem eru í  auglýsingadæminu Núinu.  Fyrir þá sem ekki vita (þó það séu örugglega fáir) snýst það um að vera skráður á póstlista og fá kynningu á hverjum degi í pósthólfið sitt.  Þú velur kassa 1, 2 eða 3 og þá birtist auglýsing um vöru eða þjónustu sem þú velur að skoða, kaupa eða þyggur alls ekki.  Vinningar eru allavega og þeir stærstu að ég best veit eru utanlandsferðir.  Ef ég nenni að opna þetta fæ ég oftar en ekki einhverja vinninga sem ég nota aldrei.  Nú nýlega fór manni að gefast kostur á að senda vinninginn til einhvers sem hugsanlega getur frekar nýtt hann. Það er auðvitað ágætis möguleiki. 

Ég varð fyrir hallærislegri upplifun í gærkvöldi, hef sennilega verið orðin of syfjuð  - , opnaði póstinn frá Núinu og viti menn..........tvær vikur frítt...........í Jiu Jitsu !   Ég varð voða spennt þegar ég las fyrstu orðin, tvær vikur frítt ....hjartað tók smá kipp, UTANLANDSFERÐ !!! spenningurinn varði eitt sekúndubrot því setningin var TVÆR VIKUR FRÍTT Í JIÚ JITSÚ og það er auðvitað sjálfsvarnaríþrótt en ekki land  og engin utanlandsferð þarna á ferð.  

 Þannig að nú á ég miða -  tvær vikur frítt í þessa sjálfsvarnaríþrótt hjá Sjálfsvarnarskóla Íslands, ef einhver sem les langar að efla kunnáttu í sjálfsvörn skal ég glöð gefa viðkomandi þennan voucher sem plataði mig rétt sem snöggvast.  Auðvitað bara hallærislegt að játa þetta svona fyrir alþjóð, en þetta var bara fyndið  og ágætt  að geta stundum hlegið að vitleysunni í sjálfri sér

Af sýningarferð.

Ég fór og skoðaði sýninguna sem ég tala um í bloggi þ. 19. maí  að ég ætlaði  hugsanlega að skoða. Þetta er sýningin Facing China sem er í Listasafninu á Akureyri. Þetta blogg mitt var í tilefni fréttar af verki sem hafði skemmst á sýningunni.

Ég veit ekki mikið um Kína og alls ekkert um Kínverska list. Áhuginn á að fræðast um landið hefur þó vaxið á allra síðustu árum, m. a eftir lestur  bóka og þá get ég nefnt bók sem mágur minn benti mér á og það er Kínamúrinn eftir Huldar Breiðfjörð.  Mér fannst hún verulega góð og frásögnin sérlega myndræn.  Með mína takmörkuðu vitneskju um Kína langaði mig að sjá sýnishorn af listaverkum þarlendra listamanna.  Mér fannst verkin sérstök.  Bera með sér framandi blæ,  mörg hver skær en  tær.  Mynd Tang Zhigang af litlu barni í hálfgerðum Maójakka - svarthvít mynd  en eyru barnsins bleik, - fannst mér  lýsa svo miklum einmanaleika og ægivaldi því sem hinn sauðsvarti almúgi í Kína hefur búið við. Allavega mín tilfinning.   -  Eins fannst mér verk  Zhang Xiaogang og Yue Minjun falleg í sínum framandleika.  

Eigandi verkanna á sýningunni  Fu Ruide,  lýsir ágætlega upplifun listskoðunar og segir í sýningarskrá:

".............. öll góð list (eins og ég hef komist að í millitíðinni) hefur einhvers konar ráðgátu að geyma.  Ráðgátan örvar huga manns og hvetur mann til að leggja upp í leit að hinu ókunna ".  tilvitnun lýkur.

Í fréttinni  á mbl.is um skemmda verkið  er sagt frá rispu á þessu verki: (myndin er fengin  úr fréttinni).

 

Þarna er örlítil rispa á vinstri jakkakraga mannsins en varla sjáanleg.  Ég hélt þó í fljótu bragði að annað á myndinni væru skemmdarverk en það voru eins og tússrendur og litaklessur sem sjá má hér að ofan ef vel er að gáð.  Þetta var þó svipað á annarri mynd eftir sama listamann og  bara partur af verkinu.  Annars falleg verk hjá þessum elsta listamanni sýningarinnar.

Hugur minn örvaðist til leitar að hinu ókunna eftir heimsókn á sýninguna, ég mun halda áfram að leita fróðleiks um ókunn lönd.