Undir sömu sól.

Ég fékk þessa óstjórnlegu löngun til að tjá mig um fegurð skýjafarsins.  Núna þegar þetta er skrifað er himininn einstaklega fallega blár, gráhvít skýin sem verða bleik við jaðrana af birtu sólarinnar sem er rétt handan fjarðarins að manni finnst.  Já það er alltaf svo notalegt þegar daginn fer að lengja aðeins.  Hvert tímabil og árstíð hefur svo sem sinn sjarma.   Það  er ekki farið að sjá almennilega til sólar hérna hjá okkur þó að tíminn sé kominn  - en styttist í þá sjón. 

Það er því miður ekki allt jafnfallegt og notalegt í henni veröld og löngun til að tjá sig um fegurð skýjanna er lituð hugsunninni um árásir í ókunnu landi.

Verulega dapurlegt að hlusta á hryllingsfréttir  og hugsa til þess að undir þessum sama himni og sömu sól sé fólk stráfellt  án þess að nokkur virðist geta brugðist nógu hratt við,  til að stöðva blóðsúthellingar.

Vonandi linnir þessum óhugnaði á Gazaströnd sem fyrst.