Smá um farandsala.

Á bænum Botni í Patreksfirði þar sem Golfskálinn er staðsettur núna bjó maður að nafni Magnús.  Hann ferðaðist um landið á rútu sem var eins og mini verslun.  Karlinn fór víða og seldi allt milli himins og jarðar s.s verkfæri, fatnað og vítamín.  Þegar ég var unglingur hjóluðum við vinkonurnar í verslunarferð til Manga í Botni.  Keyptum m.a handklæði sem úr voru saumaðir þessir forláta náttsloppar sem var eitthvað inn að sauma á þeim tíma, höfðum flestar svona sloppa með í skólaferðalag í Húsafell. Gráupplagt að nota þá eftir sundið svona handklæðasloppa.  En nóg um sloppana.  Mangi var eiginlega farin að minnka ferðir um landið þegar þetta var en plantaði rútunni í stæðið við Botn.  Þar og eins inni hjá honum í bænum var svo verslað. 

Í gegnum árin hafa svo hinir og þessir komið á stórum sendibílum og mini flutningabílum og tekið upp úr hverjum kassanum á fætur öðrum í Félagsheimilum og öðrum afdrepum sem hafa verið nýtanleg undir svona í bæjum landsins. Þetta hefur ekki mælst vel fyrir hjá kaupmönnum sem hafa margir í gegnum tíðina reynt að sporna við þessu með misgóðum árangri.

Svona farandsölum hefur farið fækkandi á síðustu árum enda er fólk svo mikið á ferðinni að þetta er að verða barn síns tíma þessi starfssemi.  Þó er ennþá einn og einn sem stendur í þessu.  Ein sú alharðasta í landssölunni hefur núna síðustu árin verið Svala í Theodóru sem er líklega landsfræg.  Hún hefur komið reglulega með manni sínum, boðið hér alveg þokkalega vöru og þekkir orðið fólkið í bæjunum með nafni. Núna þegar ég skrifa þetta verður mér hugsað til þess að hún hefur ekki sést hér lengi, kannski bara hætt, -skildi þó ekki vera.

Stundum hafa þó komið markaðir stútfullir af drasli og maður spyr sig hvort þessir aðilar haldi virkilega að það þýði að bjóða okkur hér úti á landi uppá algjört drasl.  En þeir koma þá sjaldnast aftur.  Rétt uppúr 1990 man ég eftir svona draslmarkaði sem kom hingað í bæinn.  Sonur minn var eitthvað á bilinu 10-12 ára.  Hann kom heim með þennan forláta hníf, voða ánægður.  Strákarnir á hans aldri voru að kaupa svona hnífa, rosa flottir alveg.  Þarna leist mér ekki á blikuna.  Þetta var óhuggulegur veiðihnífur og lengri og breiðari en venjulegur vasahnifur.  Blaðið sveigt upp að framan og tennt upp við skaftið.  Ég sneri mér þegjandi og hljóðalaust til lögreglunnar og þessi hnífasala var stöðvuð a.m.k til ungra krakka - veit ekki með annað.  Strákarnir sem voru að sniglast þarna meira og minna á þessu markaði fengu að heyra það frá sölumanninum að einhver mamman hefði kvartað.  Ég var spurð í þaula hvort það hefði verið ég en viðurkenndi þetta ekki fyrir syninum fyrr en fyrir nokkrum árum þegar verið var að rifja þetta upp og þá var skilningurinn á klögumálinu auðvitað alveg fyrir hendi.  Oftast hefur þó verið þokkalegur varningur hjá þessum sölum og ekkert alslæmt við þessar heimsóknir sem þó eru að verða sjaldséðar.

En þetta var nú bara svona hugleiðing sem kviknaði þegar ég sá bíl frá síðasta móhíkananum á þvottaplaninu í gær  

Athugasemdir

[Sólveig Ara (IP-tala skráð) 5.6.2008 kl. 22:46]

 Já, hann Mangi í Botni var svo sannanlega á undan sinni samtíð og svo þjónaði hann fólki í sveitum landsins þar sem það komst ekki svo glatt í kaupstað......hann einfaldlega færði þeim búðina heim á hlað, búðina sem var með ýmislegt annað en matvöru - hana varð að sækja í kaupstaðinn.  Það var alltaf gaman að koma í þessa sérstöku "farandverslun" minnir að hann hafi merkt bílinn þannig.

Bestu kveðjur vestur.....og njóttu eggjanna ummmm nammm (sbr. nýju færsluna þína).

Sólveig Ara.

[Guðný , 6.6.2008 kl. 09:01]

Ekki gleyma Mangakreminu sem kallað var svo (Helosan) í risa stórum túpum. Sagt var að karlinn tæki eina matskeið af því á dag. Allir þurftu að eiga Mangakrem, svo þegar hann hætti þá voru vandræði að fá þetta krem en loks fannst það að mig minnir í MR búðinni, það er nefnilega notað á hesta og kýr. Nú fæst þetta í apótekum,líka fótakrem í grænum túpum.

http://verslun.remflo.is/remflo/SkodaVoru.asp?idproduct=490

[Sólveig Ara (IP-tala skráð) 6.6.2008 kl. 17:02]

 var búin að gleyma aukanafninu á Helosan hehehehehehehe, en það fæst líka í Europris.....mamma varð svo yfirsig alsæl þegar hún fann Mangakremið í síðustu búðarferð okkar í þá verslun, samt ekki svoa risatúpu eins og sjálft Mangakremið var í, bara temmilega stærð.  Vissulega fékkst það í MR búðinni líka, a.m.k í den og þótti afargott á kýrnar. Hann var nú ekki svo galinn hann Mangi , svo seldi hann líka drottningahunang í stórum boxum, a.m.k 2ja eða 3ja lítra boxum og þótti afar heilnæmt.

Knús til ykkar og góða helgi.

Sólveig.

[Anna, 6.6.2008 kl. 21:17]

Ég man ekkert eftir þessu kremi enda var ég svo sem ekki farin að spá svo mikið í svoleiðis á þessum tíma.  Hann var örugglega á undan sinni samtíð að einhverju leiti.  Hann var jú með þessa verslun, hann var í laxeldi í Botni, hafði hugmyndir um jarðgöng og sýndi mönnum teikningar máli sínu til stuðnings.  Hann var óþreytandi í að týna lúpínufræin í strigapoka og sáði þeim  svo um allt.  Hann var maður sem fór sínar eigin leiðir. 

[Anna, 6.6.2008 kl. 21:20]

Ég spyr mömmu til gamans um þetta krem.  Amma var á kafi í svona heilsudóti, notaði þaratöflur, eplaedik, fjallagrasaseiði með kandís í, njólaseiði og mellanfoliute (man ekki hvernig heitið á blóminu er skrifað nákvæmlega- latneskt en þetta er í áttina).