Heima

Leiðin heim eftir ferðalag þessa góða  helgarfrís var heldur kalsaleg þó að sumarið eigi nú formlega að vera gengið í garð samkvæmt dagatalinu.  Það var svona örlítið fjúk.  Rétt greinanlegt á köflum, stóð  yfir Dali og Reykhólasveit. Svo var eitthvað örlítið á Kleifaheiðinni.  Maður hafði svona á tilfinningunni að væri Veðurguðinn sjáanlegur annarsstaðar en í hugskoti einhvers, sæti hann líklega með stríðnisbros á vör og hristi allra síðustu restar úr snjópokanum góða.   Leiðin Rvk/Patr. er  alltaf að styttast og nú eru að ég held vel 80% leiðarinnar malbikaður vegur sem er fyrir vikið fljótfarnari.   Þetta gífurlega  falleg leið og manni finnst ekkert stórmál að skreppa hana af og til.  Fínn vegur og dálítil  traffik.   Má eiginlega segja að gæsin hafi verið fugl þessa dags, ég vaknaði við gargið í henni og svo var mikið af henni sjáanlegt á leiðinni.

Með mér í heimferðinni var dóttirin sem ætlar að stoppa hér í nokkra daga .  Við hittumst í Höfuðborginni og nutum samvista  hvor við aðra  m.a í búðarrápi sem er reyndar ekki alveg uppáhaldið  en var ágætt í þessu tilfelli þegar þurfti að afgreiða ákveðna hluti. Eftir ánægjulega ferð og samvistir við vinafólk og ættingja  var samt gott að komast heim þó að stundum vildi maður nú geta lengt fríið   en það styttist óðum í annað ferðalag og hið eiginlega  sumarfrí svo að þetta er  gott  í bili.

Hvar sem heimili manns er þá er heima alltaf best, það er nú bara þannig