Eftir lestur bloggs um bænir.

Ég var að lesa bloggfærslu Sr. Svavars Alfreðs Jónssonar  þar sem hann skrifar um bænina.  Góð grein að lesa.  Eftir lesturinn fór ég aðeins að spá í þessu með bænir og trúmálin almennt.  Ég trúi ekki að til sé fólk sem trúir ekki á neitt.  Margir geta  ekki hugsað sér að viðurkenna að þeir séu trúaðir  eða gera sér kannski ekki alveg grein fyrir því hvernig þeir  gætu best staðsett sig í trúmálum.  Sumir hafa hugsanlega lítið velt þessu fyrir sér svona yfirleitt.

Það er ekkert samhengi með trú minni og  kirkjusókn sem er frekar slök, ég fer í þessar hefðbundnu athafnir og punktur.  En ég er  viss um   að bænir virka.   Ekki endilega sem tæki til að biðja beint um einhverja ákveðna hluti  heldur sem andlegur styrkur.  

Margir  hafa siglt einhvern ólgusjó í lífinu, bæði af völdum missis, veikinda og annarra atvika.  Heilmargir  hafa  ekki alltaf verið til fyrirmyndar hvorki í orðum eða gjörðum þar er ég engin undantekning.   

Glíman við afleiðingar veikinda og missis er fólki erfið  -  en svo eru önnur vandamál sem verða okkur miserfið að takast á við.  Það fer eftir aðstæðum og hugarfari hvers og eins hvernig það slær okkur.   Þetta fylgir okkur  og er partur af því að vera manneskja.  Svo spilar hver sem best hann getur úr sínu.

Fyrir mér er bænin ákveðin leið til að bæta hugarástand og efla von.  Maður reiknar með að biðjandanum líði betur , jákvæðari og bjartsýnni.  Þetta á jafnt við um  hvort sem við biðjum fyrir okkur sjálfum eða öðrum.  Við verðum jákvæðari áhrifavaldar í umhverfi okkar.

Svavar segir í skrifum sínum:  " Þegar við biðjum fyrir öðrum, nálgumst við þá. Í bæninni færum við okkur nær þeim. Tökum okkur stöðu við hlið þeirra " tilvitnun lýkur.

Von - bjartsýni, kærleikur - velvild, virðing og mannleg hlýja eru allt orð sem rúmast innan orðsins bæn.   Góður styrkur sem virkar.

 

Athugasemdir

[Júdas, 13.4.2008 kl. 15:18]

Þessi færsla er mjög góð og ég get svo sannarlega tekið undir orð þín.