Vá !!!!

Ég varð að deila þessu með þeim sem  lesa bloggið mitt.  Hún snart mig einu sinni sem oftar  fegurðin sem blasti við mér þegar ég horfði út um stofugluggann nú í morgunsárið.  Bleik birtan speglast á kyrrum sjónum.  Ég heyri úið í æðarfulginum.   Í þessari kyrrð finnst mér umferðin allt í einu truflandi mikil, hér í mínum litla, yfirleitt rólega bæ.  Manni finnst tíminn  standa kyrr um stund og maður nýtur andartaksins áður en "kveikt er á veröldinni".  Já svona andartaks upplifun er ómótstæðileg og nærir sálina fyrir verkefni dagsins.