11. mars

Fjöldi Íslenskra skipa fórst á styrjaldarárunum1939-1945.  Fyrsti skipskaðinn sem rekja má til átakanna varð 10. mars árið 1940 þegar Reykjaborg RE var skotin í kaf á leið til Englands . Þrettán  menn fórust en tveir björguðust eftir að hafa hrakist á fleka í fjóra sólahringa.    Árinu seinna eða 11. mars 1941  varð línuveiðarinn Fróði ÍS fyrir skotárás frá kafbáti suður af Vestmannaeyjum.   Sama dag var línuveiðarinn Pétursey ÍS skotinn í kaf á leið til Englands.  Allir úr áhöfn skipsins fórust eða tíu  manns.  Þarna á meðal var föðurafi minn Sigurður Jónsson.  Fleiri skaðar urðu á þessu ári og árin á eftir.  Þann 9. apríl 1945 fórst Fjölnir ÍS ,  af tíu manna áhöfn fórust fimm og þar á meðal Sigurður Pétur föðurbróðir minn aðeins 27 ára að aldri. Þessir skipsskaðar voru að sjálfssögðu mikil blóðtaka, þarna hurfu menn í blóma lífsins, margir frá konu og stórum barnahópi eins og var í tilfelli afa míns.

Ég fór að hugsa um daginn 11. mars.  Sá  úrklippu úr Morgunblaðinu í dóti hjá mér, sem er grein um stríðsárin og samantekt um fjölda Íslenskra skipa sem fórust á þessum árum.  Þar er svo aftur vitnað í bókina Virkið í norðri eftir Gunnar M. Magnúss þar sem lesa má nánar um þessi mál.