Vetrarríki

Það má segja að  við fáum almennilegan vetur.  Við erum orðin svo góðu vön að svona óþægindi eins og mikill snjór og ófærð trufla mann aðeins.  Það þarf að moka tröppur daglega, moka af ruslatunnum og auðvitað leiðina að þeim, sópa af bílum og líklegast skafa af rúðum. Hér í bæ er gult apparat á fleygiferð á daginn og mokar snjónum í myndarlega hauga hér og hvar.  Þarna er Palli Hauks við stjórn og sinnir mokstrinum af mikilli  eljusemi.  Þegar hann hefur mokað snjónum í þessa líka  stærðar hauga, sjást litlar manneskjur í marglitum útifötum klifra uppá þessar  RISA hrúgur og renna sér niður.  Smáfólkið elskar þennan snjó og gleymir  sér alveg í leiknum.  Fara svo heim rjóð í kinnum eftir basllið í snjónum - rífandi svöng og þreytt. Þetta er bara hollt og gott og tilhugsunin um skemmtilegheitin í snjónum fær okkur fullorðna fólkið til að sætta  okkur við vetrarríkið a.m.k í smá tíma.  Annars er ekkert alsæmt að fá smá vetur, síður en svo.  Fólk fer á skíði, í göngutúra, andar að sér ferska loftinu  og reynir að gera það besta úr þessum tíma á meðann hann varir. En það er aðallega umhleypingasamt veður sem fer verst í mann.  Allt í lagi að fá snjó ef það er sæmileg stilla.  Annars er það auðvitað bara þannig að með hverjum deginum birtir og áður en við vitum af verður farið að vora. Það styttist sem sagt óðum í eitthvað svona grænt og fallegt  Æi... ég kann eiginlega betur við það þannig.